تهران – مشهد: مهر ۲۷۰ هزار تومان؛ آبان ۴۹۶ هزار تومان | وزیر راه: بلیت هواپیما گران نشده! | اگر ضرر میکنند چرا تعطیل نمیکنند بروند؟
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۳۱۱۳۳
به گزارش همشهریآنلاین؛ گرانی بلیت هواپیما از نیمه مهر ماه موضوع پر واکنش کشور بوده و حاشیه های زیادی برای دولت ایجاد کرده است. ۱۹ مهر ماه وزیر راه شهرسازی دستور داد: افزایش قیمت اعلام شده از سوی انجمن شرکت های هواپیمایی معتبر نیست و قیمت های جدید که قرار بود از اول آبان ماه اعمال شود لغو شده است.
اما با گذشت یک ماه از دستور وزیر شرکت های هواپیمایی به آن بی توجه بودند و قیمت های خود را به قبل برنگرداندند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این اظهارات در حالی است که بررسیها نشان میدهد بلیت هواپیما بعضا تا ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. به عنوان مثال در مهر امسال بلیط پرواز تهران - مشهد ۲۷۰ هزار تومان بود، اما در آبان این رقم به ۴۹۶ هزار تومان رسیده است.
کیفیت خدمات هواپیمایی مگر بالا رفته که بلیط گرانتر میفروشند؟حرمتاله رفیعی رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی درباره دلیل بی توجهی ایرلاین ها به دستور وزیر راه برای پایین اوردن قیمت ها به همشهریآنلاین میگوید: تصورم این است که احتمالاً شرکت ها بدلیل ضعف نظارت خودرا فراتر از قانون می بینند و به کسی پاسخگو نیستند وگرنه چگونه ممکن است که وقتی وزیر راه و رئیس سازمان هواپیمایی کشوری بعنوان متولیان صنعت هوایی بیش از یک ماه بر غیر قانونی بودن افزایش قیمت ها اصرار می کنند هیچ کدام از شرکت های هوایی بدون اینکه واهمهای از برخورد مسوولین داشته باشند خود را موظف به پاسخ گویی ندانند و بر تصمیم خود پافشاری کنند؟
او درباره دلایل بیمنطق بودن افزایش قیمت پروازها میگوید: هدف قانون آزادسازی نرخی افزایش رقابت و بهبود کیفیت خدمات رسانی به مسافران بوده است. در حالیکه با وجود کف قیمتی هیچ یک از این اهداف محقق نخواهد شد. اصولاً یکی از استدلال های مطرح در زمان آزادسازی نرخی این بود که چون امکان نظارت بر هزینه های ارزی ایرلاین ها بدلیل شرایط تحریم وجود ندارد باید اجازه بدهیم که شرکت ها رقابت کنند و خودشان قیمت ها را پایین بیاورند تا مسافران از این بهره مند شوند. ولی حالا شرکت های هوایی هم دنبال این هستند که هرقدر و هر زمان دلشان خواست قیمت ها را بالا ببرند و علاوه بر آن با تصویب کف قیمت اجازه ارزان فروشی و رقابت را به بقیه شرکت ها ندهند. اصولاً اصرار شرکت های هوایی بر وجود کف قیمت به این معنی است که برخی شرکت ها امکان ارزان فروشی دارند و هزینه های تمام شده ایرلاین ها آنگونه که ابراز می شود نیست چرا که هیچ شرکت خصوصی نمی خواهد خودش را ورشکسته کند. اجرای قانون کف قیمتی یعنی پرداخت هزینه ناکارآمدی و سوءاستفاده های احتمالی از جیب مصرف کننده.
اگر ضرر میکنند چرا تعطیل نمیکنند بروند؟رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی درباره ادعای شرکتهای هواپیمایی درباره ضرر میلیاردی گفت: اگر ضرر می کنید چرا به فعالیت ادامه می دهید؟ جالب اینجاست که این صحبت ها بیشتر از جانب کسانی مطرح می شود که عمر شرکتشان به ۲ سال نمی رسد و سال ها در این حوزه فعال بوده اند. اگر کسی با سال ها سابقه فعالیت در یک زمینه به عنوان مدیر و تامین کننده خودش می آید و شرکت هوایی تاسیس می کند پس بهتر از من و شما از سود آور بودن صنعت اش خبردارد. اصلاً منطقی نیست که یک شرکت بگوید من سالانه 200 میلیارد تومان ضرر می دهم و از طرف مقابل متقاضی دریافت وام ارزی برای افزایش ناوگان و توسعه کسب و کار باشد. اگر شرکت ها زیان ده هستند چگونه می خواهند وارد سازمان بورس اوراق بهاءدار شوند؟ به نظرم بیان این حرف ها برای انحراف از موضوع است.
کد خبر 564144 برچسبها هواپیما - پروازها هواپیما - سازمان هواپیمایی کشوری هواپیمامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: هواپیما پروازها هواپیما سازمان هواپیمایی کشوری هواپیما بلیت هواپیما افزایش قیمت هزار تومان وزیر راه کف قیمت شرکت ها قیمت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۳۱۱۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا چشم مردم به دیدن ۵۰ فروند هواپیمایی که دولت میگوید وارد کشور کرده، روشن نمیشود؟
به گفته رییس سازمان هواپیمایی کشوری در حال حاضر ۱۸۰ فروند هواپیمای عملیاتی در ایران وجود دارد؛ در حالی که خود او پیش از این گفته بود که با توجه به جمعیت فعلی کشور نیاز به ۵۵۰ فروند هواپیما داریم.
به گزارش اعتماد، سال گذشته قرار بود تعداد هواپیماها به ۲۵۰ فروند برسد که این اتفاق نیفتاد. اما درباره آمار و ارقام هواپیماهای فعال کشور نیز نظرات مختلفی وجود دارد.
نمای کلی صنعت هوانوردی ایران در بخش تقاضا به گونهای است که بلیت هواپیما حتی برای آنهایی که پولش را دارند به سختی پیدا میشود و بدون اتصال به شبکه دلالی پر قدرتی که ظاهرا کسی قرار نیست جلوی آنها بایستد؛ خبری از بلیت نیست. ایرلاینها به واسطه «قیمت گذاری دستوری» بلیت هواپیما با زیان انباشته فعالیت میکنند و تحریمها کاری کرده که سوختگیری برای پروازهای بینالمللی به سختی انجام شود و در پروازهای داخلی، با وجود تعداد زیاد فرودگاههای کشور، بسیاری از آنها فعالیت خاصی ندارند، چون اصولا مسافری ندارند و ایرلاین خاصی حاضر به برقراری پرواز نیست.
فقط ۷ یا ۸ هواپیمای سرحال داریم!در بخش عرضه، کارشناسان میگویند به غیر از ۳ هواپیمای ایرباس برجامی، ۱۳ فروندایتیآر و چند فروند ایرباس ۳۴۰ ماهان، کل ناوگان کشور باید بازیافت شود. «بازیافت» هواپیما بدین معنی است که بدنه هواپیما که از جنس آلومینیوم است به قطعات کوچک بریده شده و به کارخانههای مربوطه جهت ذوب و تبدیل به آلومینیوم نو شود. همچنین سایر قطعات اعم از سیمهای مسی، قطعات فولادی، پلاستیکها و... نیز تا جای ممکن بازسازی شوند.
کارشناسان حوزه هوانوردی میگویند حدود ۲۰ فروند هواپیمای مسافربری در کشور ارزش عملیاتی دارند که ۱۳ فروند آن توربوپراپ با ظرفیت ۷۰ نفر هستند که به دلیل نبود قطعات زمینگیر شدهاند. میماند ۷، ۸ فروند هواپیما که باید پروازهای داخلی و خارجی را به صورت همزمان انجام دهند که البته آنها هم با کمبود قطعات مواجه هستند. به عبارت دیگر، در حالی که کشورهای امارات، قطر و ترکیه در مجموع بالای هزار فروند هواپیمای سرحال دارند، تعداد هواپیماهای قابل اتکای ایران ۷ یا ۸ فروند است و باقی هواپیماهای کشور شدیدا فرسوده شدهاند.
کاهش پروازهای داخلیدر بخش شاخص «نشست و برخاست» که میزان تردد هواپیماها در فرودگاهها را به تصویر میکشد نیز شرایط مشابهی طی سال ۱۴۰۱ حاکم بوده و البته بیشتر نشست و برخاست هواپیماها به سمت پروازهای بینالمللی رفته که عمدتا توسط «ایرلاینهای خارجی» انجام میشود. به گفته وزارت راه و شهرسازی، میزان نشست و برخاست هواپیما در پروازهای داخلی در سال ۱۴۰۱ نسبت به ۱۴۰۰ ریزش ۹ درصدی داشته و از ۳۰۵ پرواز به ۲۷۸ پرواز کاهش پیدا کرده است. در مقابل، نشست و برخاستها در پروازهای بینالمللی ۶۴ درصد رشد کرده است.
ریزش پروازها در دهه ۹۰آمارهای وزارت راه و شهرسازی به وضعیت شاخصهای بخش هوانوردی در دهه ۹۰ نیز پرداخته که در نوع خود آمارهای جالبی ارایه میکند و شاید بتوانیم پاسخ سوالی که ابتدای گزارش پرسیدیم را در این بخش بیابیم. تعداد نشست و برخاست در پروازهای داخلی در حالی طی سال ۱۴۰۱ به ۲۷۸ هزار فروند هواپیما رسیده که در سال ۱۳۹۶ یعنی بهترین عملکرد دهه ۹۰، این رقم ۳۹۶ هزار فروند بوده. در واقع مقایسه این دو رقم از یک کاهش ۲۵ درصدی خبر میدهد. در پروازهای بین المللی نیز این وضعیت تکرار شده است. بهترین عملکرد دهه ۹۰ در این شاخص مربوط به سال ۱۳۹۳ است که ۲۹ هزار فروند هواپیما نشست و برخاست داشتهاند. اما در سال ۱۴۰۱ این عدد به ۲۳ هزار فروند رسیده که ۲۱ درصد کاهش یافته است.
در شاخص اعزام و پذیرش مسافران داخلی نیز بهترین عملکرد برای سال ۹۶ است که ۴۴ میلیون و ۲۷۳ هزار نفر جابهجا شدهاند. عددی که با کاهش ۲۸ درصدی به کمی بیش از ۳۲ میلیون نفر در سال ۱۴۰۱ رسیده است. در بخش مسافران خارجی این وضعیت بدتر است. بهترین عملکرد این بخش مربوط به سال ۱۳۹۳ است که ۴ میلیون و ۴۱۲ هزار نفر در پروازهای بینالمللی اعزام و پذیرش شدهاند و در سال ۱۴۰۱ با کاهش ۳۷ درصدی این عدد به ۲ میلیون و ۷۷۵ هزار نفر رسیده است.
۵۰ هواپیمای وارداتی کجا هستند؟در یکی- دو سال گذشته صنعت هوانوردی ایران با شدیدترین تحریمهای ظالمانه علیه ایران روبرو بوده و در کنار آن قیمتگذاری دستوری بلیت هواپیما، بسیاری از ایرلاینها را زیانده کرده است. اما مثلا به جای مدیریت این شرایط که پیش از این به هنگام امضای برجام صورت گرفت؛ ادعاهای عجیبی مانند «واردات ۵۰ هواپیما» در دو سال گذشته مطرح میشود و در کنار آن با طعنه به دولت قبلی گفته میشود که «این دولت به دنبال عکس یادگاری با هواپیمای برجامی نیست!»، اما واقعیت این است که صنعت هوایی ایران که تجربه اضافه شدن ۱۶ هواپیمای برجامی را در مدت دو سال و تاثیر آن را بر صنعت هوایی حس کرده، اثرات اضافه شدن ۵۰ یا ۶۰ فروند هواپیما در دو سال گذشته قاعدتا چیزی نیست که فعالان این صنعت و مردم نتوانند آن را حس کنند؛ بنابراین اینگونه اظهارات چندان درست به نظر نمیرسد.
نمای کلی صنعت هوانوردی ایران نشان میدهد که مدیریت هوانوردی در کنار توان رایزنیهای مقتدرانه سیاسی در بالاترین سطح ممکن، نیازمند به کارگیری تخصص و علم است و دیر یا زود مجبور خواهیم شد بالاخره در برابر این قاعده سر تسلیم فرود آوریم.